“မဟာဂႏၶာရုံ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဆုံးမၾသ၀ါဒလကၤာမ်ား”

"တုိ႔ျပည္ဌာနီ၊ ေရွးခါစီ၀ယ္၊ မေထရ္အေပါင္း၊ စံရာေက်ာင္းမွ၊ ၿငိမ့္ေျငာင္းသာယာ၊ မိန္႔အာဏာကုိ၊ ရပ္ရြာလူးမ်ား၊ လြန္ေလးစားခဲ့"။ ။
ေရွးအခါက ျမန္မာျပည့္မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပညာေရးသာရွိေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးမ်ား၏ ဆုံးမၾသ၀ါဒကုိ မိဘမ်ားကအစ သားသမီး ေျမး ျမစ္မ်ားပါမက်န္ အလြန္ေလးစား လိုက္နာၾကပါသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားမွ ကုိရင္၊ ကုိရင္ဘ၀မွ ရဟန္ျဖစ္ၾကရကုန္။ တုိင္းျပည့္အုပ္ခ်ဳပ္ၾကကုန္ေသာ မင္းတုိ႔သည္ပင္လွ်င္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘ၀မွ ဘုရင္မင္းျဖစ္လာရေသာေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းစနစ္ပါ၍ ေမတၱာေရွးရႈ မင္းျပဳနုိင္ၾကသျဖင့္ တုိင္းျပည္လည္းေအးခ်မ္း တုိင္းသူျပည္သားမ်ားလည္း ခ်မ္းသာႀကီးပြားၾကကုန္၏။

"ခုကားသုိ႔နယ္၊ မဟုတ္ဖြယ္၍၊ နယ္ပယ္ပြားစီး၊ သားသၼီးတုိ႔၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္၊ စာမသင္ၾက"။ ။
ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ေက်းလက္က ကေလးမ်ားပင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပညာကို သင္ၾကားမႈ အလြန္နည္းပါလာရကား ကေလးမ်ားလည္း ရုိင္းစုိင္း၊ ဘာသာတရားကုိလည္း ကုိင္းရႈိင္းမႈ အလြန္ပင္ အားနည္းလာတာကုိ ေတြ႔ျမင္ေနရပါသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက သင္ေပးေသာ “ဧ၀ံ ေမ သုတံ” စသည္ကုိ ေခတ္မမီဘူး၊ ေက်ာက္ေခတ္က စာေတြဟု ထင္ေနၾကေလသည္။ ။

"ထုိ႔ျပင္ၿမိဳ႕ေန၊ ကေလးေတြက၊ တုိ႔ေမဘာသာ၊ တုိ႔ေမစာကို၊ သင္ရေကာင္းမွ်၊ မထင္ၾကဘဲ၊ ျပင္ကလာေပး၊ စာပေထြးကုိ၊ အေလးဂရု၊ အေလးျပဳ၏"။ ။
ထုိတြင္အမ ၿမိဳ႕ကကေလးမ်ားပင္ မိဘစာေပျဖစ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာစာေပမ်ားကုိ သင္ၾကားရေကာင္းမွန္း မသိၾကေပ၊ ျပည္ပမွလာေသာ စာပေထြးမ်ားကုိသာလွ်င္ အေလးဂရုျပဳ၍ သင္ၾကားေနၾကေပသည္။ ။

"သူတုိ႔ဘာသာ၊ သူတုိ႔စာမူ၊ ေခတ္ကအလိုက္၊ ေလာကတုိက္၀ယ္၊ သုိက္ၿမိဳက္ဘုိ႔ရန္၊ အေၾကာင္းမွန္လည္း၊ ေနာင္သံသာတြက္၊ က်ဳိးမဖက္၍၊ သက္သက္မ်က္စိ၊ တစ္ဖက္ၾကည့္တည္း"။ ။
တုိင္းတစ္ပါးမွလာေသာ ပညာေရး ယဥ္ေက်းမႈမ်ားသည္ ဤေလာက၀ယ္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာႏုိင္ေသာ အက်ဳးိရွိမည္မွန္ေသာ္လည္း သံသရာအတြက္ အက်ဳိးမရွိရကား မ်က္စိ တစ္ဖက္တည္းရွိသူႏွင့္တူ၍ တစ္ဖက္ကမ္း ပညာေရးျဖစ္ပါသည္။ ။

"ဤသည့္တုိင္းသာ၊ ႏွစ္ေပါင္းၾကာလွ်င္၊ ျမန္မာတုိင္းဖြား၊ လူအမ်ားလည္း၊ ဘုရားကုိစြန္႔၊ တရားစြန္႔၍၊ စြန္႔လိမ့္မွန္စြာ၊ ျမတ္သံဃာတည္း"။ ။
ဤအတုိင္းႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာခဲ့ပါက ျမန္မာျပည္ပြား လူမ်ားစြာတုိ႔သည္ ရတနာသုံးပါးကုိ ေမးၾကကုန္လိမ့္မည္။ ဘာသာမဲ့ေတြ ျဖစ္ကုန္လိမ့္မည္မွာ ဧကန္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ။
ထုိခါတုိင္းဖြား၊ လူအမ်ားလည္း၊ တရားလက္ကြာ၊ တစ္သက္စာေၾကာင့္၊ ဆက္ခါခုထက္၊ တုိး၍ပ်က္လိမ့္။ ။
မိသားစုအားလုံး စား၀တ္ေနေရးအတြက္ တစ္ႏွပ္စာ တစ္သက္စာအလုပ္လုပ္ေန ရေသာေၾကာင့္ တရားထုိင္ဘုိ႔ မဆုိထားဘိ တရားနာဖုိ႔ပင္ မစြမ္းႏုိင္ရကား ခုထက္ပုိၿပီး ပ်က္ဆီးဘုိ႔႔ပဲ ရွိပါသည္။ ။

"သုိ႔တြက္မ်ားျပား၊ ဘုန္းဘုရားတုိ႔၊ တရားကုိက်င့္၊ လုံေအာင္က်င့္၍၊ မလင့္ေစရ၊ ကုိယ့္ေဒသ၌၊ သိပၸ ၀ိဇၨာ၊ ျပသင့္ရာကုိ၊ ေကာင္းစြာပုိင္ပုိင္၊ ျပသႏုိင္မွ၊ ဘုန္းသွ်င္ေဟာၾကား၊ ၾသ၀ါဒကို၊ စိတ္၌ ၾကည့္ျဖဴ၊ လုိက္နာယူ၍၊ ကုိယ္မူႏႈတ္ေျပာင္း၊ စိတ္လည္းေျပာင္း၍၊ ေနာက္ေႏွာင္းျမန္မာ၊ သာသနာတည္၊ ရွည္ၾကာေနသုိ႔၊ ထြန္းမည္တည္း"။ ။
ေလွႀကီးထုိး ရုိးရုိးက်င့္မေနဘဲ စာခ်ဘုန္းႀကီးမ်ားကလည္း မိမိက်င့္၊ တပည့္ေတြကုိလည္း က်င့္တတ္ေအာင္သင္၊ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္မ်ားကလည္း မိမိလည္းက်င့္၊ ဒကာ ဒကာမေတြကိုလည္း တရားက်င့္နုိင္ရန္ လမ္းညႊန္ေပးႏုိင္ရန္ သိပၸ ၀ိဇၨာမက်န္ တတ္ေျမွာက္ေအာင္ သင္ၾကားေလးလထားမွ တပည့္ ဒကာ ဒကာမမ်ားကုိ ေကာင္းစြာပုိင္ပုိင္ ျပသေဟာၾကား ၾသ၀ါဒေပးႏုိင္မည္ဆုိလွ်င္ တပည့္မ်ားကလည္း ယုံယုံၾကည္ၾကည့္ျဖင့္ လိုက္နာက်င့္သုံးၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ ကုိယ္ႏႈတ္စိတ္ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး သာသနာေနသို႔ ထြန္းလင္းေတာက္ပေစရန္ ပစၥည္းေလးပါးတုိ႔ျဖင့္ ခ်ီးေျမွာက္ေထာက္ပံ့ၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္ေပသည္။ ။

စုစည္းတင္ျပဴ ရွင္သုခ(မင္းလွ)