သာမညဖလသုတ္ အခါေတာ္ေန႔

၁၃၇၂-ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္(၂၁-၁၁-၁၀)တနဂၤေႏြေန႔သည္ သာမညဖလသုတ္ အခါေတာ္ေန႔ျဖစ္ပါသည္။ ဆီးႏွင္း၊ ျမဴ-တိမ္၊ သူရိန္-မီးခုိး ညစ္မ်ဳိးငါးပါး ကင္းစင္ပသည့္ လျပည့္၀န္းႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး မဂဓတုိင္းႀကီး၏ျပည့္ရွင္ ဘုရင္အဇာတသတၳဳမင္းသည္ ဤအခါအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ မည့္သည့္ပုဂၢဳိလ္ထံသြားၿပီး တရားေတာ္မ်ားနာရလွ်င္ ေကာင္းမည္နည္းဟု အႀကံအစည္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မင္းတုိင္ပင္ခံ အမတ္တုိ႔အား ေမးျမန္းေလရာ ပုရာဏကႆပအစရွိေသာ ဒိ႒ိဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္ထံသြားၿပီး တရားနာလွ်င္ ေကာင္းလိမ့္မည္ဟု အႀကံျပဳၾကေလသည္။ အဇာတသတၳဳမင္းသည္ သြားေရာက္၍ ရဟန္းျပဳရျခင္း၏ အက်ဳိးကုိ ေမးျမန္းရာ ဒိ႒ိဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္တုိ႔က-ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္၊ ငရဲ၊ တိရစၦာန္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာဆုိတာ မရွိဘူးဆုိတဲ့ နတၳိက၀ါဒကုိလည္းေကာင္း၊ ဆင္းရဲျခင္း ခ်မ္းသာျခင္းသည္ အေၾကာင္းကင္းလ်က္ျဖစ္တယ္ အေၾကာင္းမရွိဘူးဆုိတဲ့ အေဟတုက၀ါဒကုိလည္းေကာင္း၊ ဘာလုပ္လုပ္ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ လုပ္ရာမေရာက္ဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ လူဆုိတာ ရုပ္ကလာပ္၊ ဓားဆုိတာ ရုပ္ကလာပ္၊ လူတစ္ေယာက္က လူတစ္ေယာက္ကို ဓားနဲ႔ထုိးလွ်င္ပင္ ျပစ္မႈမေရာက္ဘူးဆုိတဲ့ အကိရိယ၀ါဒကုိလည္း ေျဖၾကားၾကကုန္၏။ အဲဒါေၾကာင့္ အဇာတသတၱဳမင္းႀကီး အလြန္စိတ္ပင္ပန္းခဲ့ရေလသည္။ ထုိဒိ႒ိဆရာႀကီး ေျခာက္ေယာက္တုိ႔၏တရားမ်ားသည္ မိစၦာဒိ႒ိတရားမ်ားပင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တကယ့္ေအးခ်မ္းမႈကို ေပးစြမ္းႏုိင္ေသာတရားမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း သိရွိလ်က္ သမားေတာ္ႀကီးဇီ၀ကအား ေမးျမန္းေလေသာ္ သမားေတာ္ႀကီး ဇီ၀ကက သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားထံသြားၿပီး တရာေတာ္မ်ားနာလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟုအႀကံေပးၿပီး ျမတ္စြာဘုရား အထံေတာ္သုိ႔ ဆင္တပ္၊ ျမင္းတပ္၊ ရထားတပ္၊ ေျခလ်င္တပ္တုိ႔ျဖင့္ ၀န္းရံလ်က္ ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဤသာမညဖလသုတ္ေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ စူဠသီလ၊ မဇၥ်ိမသီလ၊ မဟာသီလစသည္ျဖင့္ ေဆာက္တည္က်င့္ႀကံအားထုတ္ရမည့္ ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္ကို ထိမ္းသိမ္းက်င့္ရမည့္တရားမ်ားကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။ ရဟန္းျပဳရုံမွ်ျဖင့္ ဘုဇိႆသုခကို ရရွိျခင္းဆုိတဲ့ ေက်းကၽြန္အျဖစ္မွ ကင္းလြတ္ျခင္း ခ်မ္းသာကုိ ခံစားရပါသည္။ ထုိမွတပါး သီလကုိ ေဆာက္တည္ျခင့္းျဖင့္ အန၀ဇၨသုခ၊ သမာဓိ၏အက်ဳိးေက်းဇူးဆုိတဲ့ ၀ိေ၀ကသုခ၊ ပညာတရား၏ အက်ဳိးေက်းဇူး ၀ိမုတၱိသုခကို ရရွိမည္ျဖစ္တဲ့ အဆင့္ဆင့္အားထုတ္ရပုံမ်ာကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ထုိအခါမွစ၍ အဇာတသတၳဳမင္းသည္ သာသနာျပဳမင္းတစ္ပါး ျဖစ္လာေသာ္လည္း အဖကုိ သတ္မိေသာအျပစ္ေၾကာင့္ အ၀ီစိငရဲတြင္ ႏွစ္သုံးေသာင္း က်ေရာက္ခံစားရေလသည္။ အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္ ႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းခံရမွာျဖစ္ေပမဲ့ ရတနာသုံးပါးကုိ အႀကြင္းမဲ့ သက္၀င္ယုံၾကည့္ကုိးကြယ္ခဲ့ေသာေကာင္းမႈေၾကာင့္ လြတ္ေျမွာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဤသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ႏွစ္စဥ္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ကုိ သာမညဖလသုတ္ အခါေတာ္ေန႔ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ထုိေန႔တြင္ စာေရးသူႏွင့္ ဦး၀ိသုတအားျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ပါးတုိင္ပင္လ်က္ ဗာရာဏသီတကၠသုိလ္တြင္ ပညာရည္ႏုိ႔ေသာက္ေနၾကကုန္ေသာ ျမန္မာျပည့္ဖြား သံဃာေတာ္ (၂၃)ပါးတုိ႔အား ေန႔ဆြမ္း၊ မုန္႔၊ သစ္သီးစသည္တုိ႔ျဖင့္ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းပါမည္။ ဤကုသုိလ္ပုည ျပဳသမွ်ကုိ မယ္ေတာ္ႀကီးႏွင့္တကြ ျမင္အပ္ မျမင္အပ္၊ ေ၀းေန နီးေန၊ ေ၀ေနယ်မ်ားစြား သတၱ၀ါမွန္သမွ် အနႏၱတုိ႔အား အမွ်ေပးေ၀လိုက္ပါသည္၊ အမွ်ရၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာၾကသည္ ခ်မ္းသာၾကသည္ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ။

သီတဂူစန္းလပမာ ခ်မ္းျမသာယာ ရွိၾကပါေစ။ ။

ရွင္သုခ (မင္းလွ)