ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔

၁၃၇၂-ခု၊ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔သည္ ေမတၱာအခါေတာ္(၂၅-၀၈-၁၀)ေန႔ျဖစ္ပါသည္။ သီတဂူဆရာေတာ္ ဦးေဆာင္ေသာ သီတဂူသာသနာျပဳအဖြဲ႕သည္ ၀ါေခါင္လဆန္း(၁၁)ရက္၊ (၂၁-၀၈-၁၀)ေန႔တြင္ အင္းစိန္ေထာင္၌ အက်ဥ္းက်ေနၾကေသာ အက်ဥ္းသာ (၉၇၀၀)ေက်ာ္တုိ႔အား ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔ ကရုဏာအလွဴေတာ္ကုိ ျပဳလုပ္က်င္းၿပီး တရားေတာ္မ်ားလည္း ေဟာၾကားၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ဤေန႔၌ ဆရာေတာ္သည္ ပုဂံသီတဂူေက်ာင္းေဆာင္ ဖြင့္ပြဲရွိ၍ ႀကိဳတင္က်င္းပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မိေတၱ ဘ၀ါ ေမတၱာ-တဲ့၊ ေမတၱာဆုိတာ မိတ္ေဆြဖြဲ႔တဲ့ က်င့္စဥ္ျဖစ္ပါသည္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေမတၱာကုိ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟမွာ အေဒါသလို႔ အရေကာက္ပါသည္။ စိတ္မဆုိးျခင္း၊ အမ်က္မထြက္ျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ရပါသည္။ ေမတၱာတရားသည္ ပူေလာင္မႈကို ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ေစပါဘူး၊ ေအးျမျခင္းကုိပဲ ျဖစ္ေစပါသည္။ ဟိတကာရပ၀တၱိလကၡဏာ ေမတၱာ-တဲ့၊ ဟိတကာမစိတ္လို႔ေခၚပါသည္။ မနာပဘာ၀ဒႆနပဒ႒ာနာ-တဲ့၊ သတၱေလာက၏ ေကာင္းက်ိဳးႏွင့္ယွဥ္ေသာ ျမင္ျခင္းျဖင့္ ၾကည့္ရႈရပါသည္။ သတၱေလာကတစ္ခုလုံး၏ ေကာင္းက်ဳိးကုိ လုိလားတဲ့စိတ္ျဖစ္ပါသည္။ သတၱေလာကတစ္ခုလုံး၏ ေကာင္းက်ဳိးကုိ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္လုံးသုံးပါးျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေမတၱာနိသာကေရာ ေလာေက၊ သမၼာ ဘာတု သုခံကေရာ၊ ေမတၱာသီတလရံသီဟိ သုခႏၱဳ ဖုသိတာ ပဇာ။ လို႔ ေဟာေတာ္မူထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေမတၱာသည္ လေရာင္စမ္းတဲ့ ညခ်မ္းပမာ ေအးျမျခင္းကုိ ခံစားရပါလိမ့္မည္။ ခ်မ္းသာျခင္းကုိ ေပးေဆာင္မွာျဖစ္ပါသည္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေမတၱာအက်ဳိး၊ ဆယ့္တစ္မ်ဳိးကား၊ ခ်မ္းသာသုံးမ်ဳိး၊ အိပ္ ႏုိး၊ အိပ္မက္၊ ခ်စ္လ်က္ လူ နတ္၊ ေစာင့္ၾကပ္ နတ္မ်ား၊ မီးကား မေလာင္၊ ဆိပ္ေကာင္ မသင့္၊ မ၀င္လက္နက္၊ စိတ္လည္းၾကည္လင္၊ ၾကည့္ရႊင္မ်က္ႏွာ၊ ေသခါ မေတြေ၀၊ လားေလျဗဟၼာ့ရြာ၊ ဆယ့္တစ္ျဖာတည္း-တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းအေၾကာင္းကို တင္ျပရမည္ဆုိလွ်င္ ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္အခါက ရဟန္းေတာ္အပါး-၅၀၀-တို႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶအထံေတာ္မွ (၀ါဆိုလမတိုင္မီ) အရဟတၱဖိုလ္ေပါက္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသုိ႔ေရာက္ရွိႏုိင္ေသာ သမထ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းကို သင္ယူျပီး ယူဇနာ(၁၀၀)ေ၀းေသာ ေတာအုပ္ၾကီးတစ္ခုသို႔ သြားေရာက္ကာ ၀ါဆို၀ါကပ္လွ်က္ တရားအားထုတ္ေတာ္မူၾကကုန္၏။ ထိုရဟန္းေတာ္မ်ား၏ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္တို႔ေၾကာင့္ ရုကၡစိုး ဘုမၼစိုးနတ္တို႔သည္ မိမိတို႔ဆိုင္ရာ သစ္ပင္ဘုံဗိမာန္တို႔၌ မေန၀ံ့ၾကေတာ့ေခ်။ ထိုအခါ ရဟန္းေတာ္အပါး (၅၀၀)တို႔အား သူတုိ႔ေတာအုပ္အတြင္း၌ မေနႏုိင္ေအာင္၊ ဌာေနသုိ႔ျပန္သြားေလေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး အေႏွာက္အယွက္မ်ား ေပးခဲ့ၾကသျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္ဗုဒၶထံသို႔ ျပန္သြားခဲ့ၾကရကုန္၏။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ အေၾကာင္းအျခင္းအရာတို႔ကို ဆင္ျခင္္သုံးသပ္ျပီး၍ ထိုရဟန္းေတာ္တို႔အား ေမတၱာသုတ္ေတာ္ကို ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ထိုရဟန္းေတာ္တို႔သည္လည္း ျမတ္ဗုဒၶခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူလိုက္ေသာ ေမတၱာသုတ္ေတာ္ကို (၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔တြင္) သူတို႔သီတင္းသုံးခဲ့ေသာ ေတာစပ္မွစ၍ ရြတ္ဆိုပြါးမ်ားကာ ေတာထဲသို႔ ၀င္ေတာ္မူခဲ့ၾက၏။ ေမတၱာဟူသည္ အခ်င္းခ်င္း ရန္မလိုေသာစိတ္ဓာတ္၊ ကူညီရုိင္းပင္းလိုေသာစိတ္ဓာတ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ေမတၱာဟူသည္ ေျခာက္လွန္႔ေသာသေဘာ၊ ျခိမ္းေျခာက္ေသာသေဘာတုိ႔ကို လက္ကမ္းၾကိဳဆိုျခင္းသေဘာထားသို႔ ေျပာင္းလဲေပးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ဘုမၼစိုး၊ ရုကၡစိုးနတ္တို႔သည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္သြားၾကကာ မည္သည့္အေႏွာက္အယွက္မ်ဳိးကိုမွ် မေပးခဲ့ၾကေတာ့ေခ်။ ထို႔အျပင္ ထိုရဟန္းေတာ္တို႔ တရားအားထုတ္ရာတြင္ ကုိယ္စိတ္နွစ္ပါး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာ တရားအားထုတ္ႏိုင္ရန္ အကူအညီမ်ား ေပးခဲ့ၾကေလသည္။ ထိုေၾကာင့္ ထို၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔ကို ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔ဟူ၍ ေမာ္ကြန္းကမၺည္းတင္ထားခဲ့ၾကကုန္၏။ သတၱ၀ါအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားႏုိင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ေမတၱာထားႏုိင္ၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ ညီရင္းအစ္ကုိ ေမာင္ရင္းႏွမကဲ့သုိ႔ ခ်စ္ခင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္စုံမက္ၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ တစ္ဦး၏အက်ဳိးကုိ တစ္ဦးက ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ။

ထုိေန႔၌ ေကာင္းမႈတစ္ခု ျဖစ္ပါေစျခင္းအက်ဳိးငွါ သီတဂူ ေနာင္ေတာ္ ညီေတာ္သုံးပါး တုိင္ပင္ညွိႏႈိင္းလ်က္ ဗာရာဏသီတကၠသုိလ္တြင္ ပညာရည္ႏုိ႔ အတူေသာက္စုိ႔ေနၾကကုန္ေသာ စာသင္သား သံဃာေတာ္ (၁၃)ပါးတုိ႔အား ေန႔ဆြမ္းဆက္ကပ္လုပ္ေကၽြးပါသည္။ ဤကုသုိလ္ေကာင္းမႈ၏ အဘုိ႔ဘာဂကို ပစၥည္းေလးပါး ေထာက္ပံ့ၾကကုန္ေသာ ဒါယကာ ဒါယိကာမအေပါင္းအားလည္းေကာင္း၊ မယ္ေတာ္ႀကီးေဒၚက်င္သိန္း၊ ႀကီးေတာ္ ေဒၚက်င္ျမ၊ အမႀကီး မအုံးျမင့္၊ အစ္ကုိႀကီး ကုိ၀င္းစိန္ႏွင့္ ျမင္အပ္ မျမင္အပ္၊ ေ၀းေန နီးေန၊ ဘ၀ဇာတ္ဆုံး ဘ၀ဇတ္မဆုံး၊ ရွည္ရွည္ တုိတုိ၊ ငယ္ငယ္ လတ္လတ္၊ ပုုပု ၀၀အစရွိေသာ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱ၀ါအနႏၱတုိ႔အား ပုညကုသိုလ္ ေပးေ၀လိုက္ရပါသည္ ေကာင္းေထြ သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓုေခၚဆုိႏုိင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ သာဓုေခၚဆုိႏုိင္ၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစကုန္သတည္း။ ။

သီတဂူစန္းလပမာ ခ်မ္းျမသာယာရွိၾကပါေစ။ ။

ရွင္သုခ(မင္းလွ)